Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Η Κύπρος στα Ομηρικά Έπη και στα αστέρια!


Ναός της Αφαίας, Αίγινα
Δυτικό αέτωμα Το θέμα του δυτικού αετώματος είναι μάχη στην ομηρική Τροία. Αν στο ανατολικό αέτωμα τιμάται ο Τελαμώνας, στο δυτικό τα τιμώμενα πρόσωπα είναι δύο από τους πρωταγωνιστές του Τρωικού πολέμου, ο γιος του Τελαμώνα και της Περίβοιας, ο Αίαντας (ίσως η πρώτη μορφή αριστερά κατά το θεατή της Αθηνάς) και ο αδερφός του ο Τεύκρος, ο γιος του Τελαμώνα και της Ησιόνης (ίσως ο τοξότης δεξιά κατά το θεατή της Αθηνάς). Περισσότερα και εδώ
Όταν ο Ηρακλής ετοιμαζόταν να εκστρατεύσει εναντίον της Τροίας, πέρασε από τη Σαλαμίνα για να πάρει μαζί του τον Τελαμώνα. Για να τον πείσει, μπήκε κρατώντας στα χέρια του τη λεοντή και παρακαλώντας το Δία να στείλει στον Τελαμώνα ένα γιο τόσο γενναίο όσο ο ίδιος και τόσο δυνατό όσο το λιοντάρι, του οποίο έδειχνε το δέρμα. Ο Δίας άκουσε την προσευχή του Ηρακλή και για επιβεβαίωση έστειλε έναν αετό, απ' όπου και το όνομα του παιδιού, Αίας. (Στα αρχαία η λέξη Αίας θυμίζει τον αιετό = αετό.)
Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή, ο Αίαντας ήταν ήδη γεννημένος, όταν πέρασε ο Ηρακλής. Ο ήρωας τον τύλιξε με τη λεοντή του και ζήτησε από το Δία να τον κάνει άτρωτο. Η παράκληση εισακούστηκε κι ο Αίαντας έγινε άτρωτος σ' όλο του το σώμα εκτός από τα αντίστοιχα σημεία τα οποία στο σώμα του Ηρακλή κρατούσαν τη φαρέτρα, δηλαδή τη μασχάλη, τα πλευρά και τον ώμο.
Ο Αίαντας, μαζί με τον αδελφό του τον Τεύκρο, πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, ανδραγάθησε και τιμήθηκε από τον Όμηρο στην Ιλιάδα. Το πιο συνταρακτικό γεγονός είναι ο θάνατός του.
Στην πιο τραγική εκδοχή του θανάτου του ο Αίαντας, είχε ζητήσει τα όπλα του Αχιλλέα μετά το θάνατό του, που σύμφωνα με τη Θέτιδα θα δίνονταν στον πιο γενναίο από τους Έλληνες ή τουλάχιστον σ' αυτόν που θα είχε προκαλέσει το μεγαλύτερο φόβο στους Τρώες. Για να μάθουν οι Αχαιοί ποιος ήταν αυτός, ρώτησαν τους Τρώες αιχμαλώτους, οι οποίοι όμως για να εκδικηθούν τον Αίαντα για το φόβο που τους είχε προκαλέσει, υπέδειξαν τον Οδυσσέα.
Από τη θλίψη του ο Αίαντας κατά τη διάρκεια της νύχτας παραφρόνησε κι έσφαξε τα κοπάδια των ζώων, έχοντας την εντύπωση ότι σκοτώνει Τρώες. Όταν συνειδητοποίησε αυτό που έκανε, αυτοκτόνησε από την ντροπή του, πέφτοντας πάνω στο σπαθί του. Η αυτοκτονία αυτή του Αίαντα έμεινε γνωστή στην ιστορία της τέχνης εξαιτίας ενός αριστουργηματικού αμφορέα που ζωγράφισε ο Εξηκίας.
Μπορείτε να δείτε το συγκεκριμένο αμφορέα σε νέο παράθυρο, αν κάνετε κλικ εδώ


Ισορροπώντας στα δάκτυλα του δεξιού του ποδιού, στο δεξί γόνατο και στην αριστερή πατούσα, ο τοξότης που πιθανολογείται πως είναι ο Πάρις ή ο αδερφός του Αίαντα, ο Τεύκρος. Σημαδεύει με το τόξο του τη μορφή στο δεξιό άκρο του αετώματος.
Να θυμηθούμε ότι ο Τεύκρος ήταν ιδιαίτερα ικανός τοξότης.
Στην ελληνική μυθολογία ο Τεύκρος ήταν γιος του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και της Ησιόνης, ετεροθαλής αδερφός του Αίαντα.
Έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και θεωρείτο ως ο καλύτερος τοξότης των Ελλήνων. Πληγώθηκε από τον Έκτορα, αλλά σώθηκε από τον Αίαντα. Πήρε μέρος στους ταφικούς αγώνες προς τιμή του Πατρόκλου, όπου νίκησε στην τοξοβολία και ήταν ένας από τους Αχαιούς που μπήκε μέσα στον Δούρειο Ίππο.
Μετά τον πόλεμο, όμως, ο πατέρας του δεν τον δέχτηκε πίσω, και τον έδιωξε γιατί δεν εκδικήθηκε τον θάνατο του αδελφού του. Έτσι ο Τεύκρος, εξόριστος πλέον, πήγε στην Κύπρο, όπου και ίδρυσε την πόλη Σαλαμίνα (κοντά στη σημερινή Αμμόχωστο), σε ανάμνηση της πατρίδας του και παντρεύτηκε την κόρη του Κύπρου Έννη. Ιστορικά επιβεβαιώνεται η ίδρυση της Σαλαμίνας γύρω στα 1100 π.Χ, χρονολογία που δεν απέχει πολύ από τον χρόνο επιστροφής των ηρώων της Τροίας.
Μια παράδοση αναφέρει, ότι μαζί του στην Κύπρο πήγε και ο Ευρυσάκης, γιος του Αίαντος από την Τέκμησσα, του οποίου την φροντίδα είχε αναλάβει ο Τεύκρος.
Ο Τεύκρος νυμφεύτηκε την κόρη του Κύπρου, Έννη. Οι απόγονοί τους κυβέρνησαν μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.. Τα χνάρια των απογόνων του Τεύκρου χάνονται στην ιστορία, ανάμεσά τους ο Ευέλθων, ο Ονήσιλος, ο Γόργος και πολλοί άλλοι Κύπριοι.
Η ιστορία του Τεύκρου ενέπνευσε πολλούς τραγικούς της αρχαιότητας, όπως ο Σοφοκλής και ο Πακούβιος, που έγραψε την ομώνυμη τραγωδία. Η Σαλαμίνα υπήρξε πρωτεύουσα της Κύπρου για 1000 ολόκληρα χρόνια, εξαιτίας της προνομιακής της θέσης και του λαμπρού της πολιτισμού. Ειδικά κατά τον 8ο-6ο αιώνα π.Χ. άκμασε ο πολιτισμός στη Σαλαμίνα, ενώ κατά το Β’ Ελληνικό Αποικισμό υπήρξε διαμετακομιστικός σταθμός. Ανάμεσα στα περίφημα αρχαιολογικά ευρήματα της Σαλαμίνας είναι και η νεκρόπολή της, κτισμένη ανάμεσα στον 9ο-7ο αιώνα π.Χ, αλλά και οι κτιστοί βασιλικοί τάφοι.





Ο αστεροειδής 2797 Τεύκρος (2797 Teucer), που ανακαλύφθηκε το 1981 ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό βασιλιά.
Ο Ευαγόρας

ήταν βασιλιάς της αρχαίας Σαλαμίνας στην Κύπρο (410 - 374 π.χ.).

Η οικογένεια του βασίλευε στη Σαλαμίνα από την εποχή του Τεύκρου. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και μετά την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς, βοήθησε τους Αθηναίους να νικήσουν τους Σπαρτιάτες στη ναυμαχία της Κνίδου το 394 π.Χ..Οι Αθηναίοι τίμησαν τον Ευαγόρα για την προσφορά του, στήνοντας ανδριάντα στην Αγορά της πόλης.Σύμφωνα με το πανηγυρικό του Ισοκράτη, ο Ευαγόρας ήταν ένα πρότυπο ηγεμόνα, του οποίου στόχος ήταν να προωθήσει την ευημερία του κράτους και των υπηκόων του και η καλλιέργεια του ελληνικού πολιτισμού . Ο Ισοκράτης αναφέρει επίσης ότι πολλοί άνθρωποι μετανάστευσαν από την Ελλάδα προς την Κύπρο.Πέθανε το 374 π.Χ. , δολοφονημένος.


2 σχόλια:

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ είπε...

Σε ευχαριστώ Φίλε μου για τις τόσο σημαντικές πληροφορίες που μας δίδεις.

Να κάνω δύο καταγγελίες που πρέπει να ελεγχθούν:
1ον Εχουν μεταφερθεί αγάλματα από το Μουσείο της Ακρόπολης στο Ισραήλ (!!!!!) για συντήρηση;

2ον Έχουν αντικατασταθεί αγάλματα από το μουσείο της Ολυμπίας με γύψινα; Που πήγαν τα αυθεντικά;

Υπερνεφέλιος είπε...

Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκονται πλέον τα δύο αρχαία έργα που επεστράφησαν στην Ελλάδα από τη συλλογή της Αμερικανίδας συλλέκτριας αρχαιοτήτων Σέλμπι Γουάιτ: ο χάλκινος καλυκωτός κρατήρας από την Πιερία και το άνω τμήμα της μαρμάρινης επιτύμβιας στήλης της Βραυρώνας, το κάτω μέρος της οποίας φυλάσσεται στο μουσείο.

Και τα δύο έργα ήταν προϊόντα αρχαιοκαπηλίας, παράνομης εξαγωγής τους από τη χώρα και είχαν αποκτηθεί από τους Αμερικανούς (;)συλλέκτες Λεβί (έχει αποβιώσει) και Γουάιτ χωρίς να έχει ελεγχθεί η νομιμότητα της προέλευσής τους....